Frans Reyner spot: Zusters van Orthenpoort
“Aan het werk. Ik wil weer regelen en organiseren, dat gevoel borrelt in mij op als ik hier binnenstap.” Aan het woord is Frans Reyner, minister-president van de Oeteldonkse Club van 1882. Hij zit aan tafel in één van de vergaderzalen in de Zusters van Orthenpoort. Voor hem een dampende kop zelf gezette koffie.
“Als ik hier binnen kom weet ik, we gaan weer iets doen. Er gebeurt altijd van alles hier.” De vergaderzalen in de Zusters van Orthenpoort zijn naast het Oeteldonks Gemintemuzejum gevestigd en kunnen daarmee het kloppende hart van het Oeteldonks carnaval worden genoemd. “Er zijn hier zo’n 350 vergaderingen per jaar. Vlak voor carnaval wordt er 5 keer per dag vergaderd”, telt Reyner uit zijn hoofd.
Rust doet werken
Volgens de minister-president is het niet zo gek dat er in de vergaderzalen altijd een sfeer van aanpakken hangt. “Er is hier in de omgeving verder weinig, je komt hier niet zomaar naar toe.” Want hoewel de vergaderzalen midden in het centrum van ’s-Hertogenbosch gelegen zijn, is het er volgens Reyner altijd erg rustig. Deze zondagmiddag heerst er rondom de gebouwen aan het water een serene rust. Iets dat Reyner zelf ook uitstraalt. Maar, zo zegt hij zelf, stilzitten is niets voor hem. “Ik ben niet iemand die voor de televisie gaat zitten ’s avonds. Laat mij maar dingen doen, dingen organiseren.”
OC is een klein bedrijf
Dat is ook precies wat hij als minister-president bij de Oeteldonkse Club doet. “De OC is een vereniging die zaken rondom carnaval in Oeteldonk faciliteert. We hebben een strakke structuur. Als minister-president ben ik de voorzitter van de Ministerraad.” Deze raad bestaat uit 11 mensen en is verantwoordelijk voor diverse portefeuilles. Zon 135 clubkes zijn lid, daarmee heeft de OC ongeveer 7500 leden. “Het is eigenlijk een klein bedrijfje, dat heeft natuurlijk aansturing nodig.”
Oeteldonk vol met tradities
Voor die aansturing is Reyner in de wieg gelegd. “Samen met anderen dingen organiseren, daar heb ik een drijfveer voor. Ik heb een drukke job, die veel energie vergt. Maar ik vind het ook belangrijk om betrokken te zijn bij de maatschappij en daar mijn steentje aan bij te dragen. Ik kijk niet alleen naar mijn eigen huisje-boompje-beestje.” Oeteldonk verbroedert mensen, weet Reyner. Hij schetst een voorbeeld dat Oeteldonkers hun eigen tradities creëren. “Tijdens de optocht staan mensen jarenlang op hetzelfde plekje en praten in boerenkiel met de Oeteldonkers die aan de overkant al jaren op hetzelfde plekje staan.” Reyner is even stil. “Daar kan ik echt van genieten.”
Uitgeleefd pand opgeknapt
Ruim 10 jaar geleden is de Oeteldonkse Club het pand aan de Zusters van Orthenpoort betrokken. “We zochten een plek voor het museum over Oeteldonk. Dit pand stond leeg, nadat de HTS was verhuisd. Dankzij een studentensociëteit was het een uitgeleefd pand. Met vrijwilligers hebben we het helemaal opgeknapt. Schilderen, het hout vervangen, noem maar op.” In de opgeknapte zalen is de 130-jarige historie van de club verwerkt in een kast. Ook hangen er aan de muur een prinsen- en perengalarij. “We laten graag zien waar we vandaan komen”, legt Reyner uit.
Speciale plek in het hart
Niet alleen de vergaderzalen, ook andere plekken in de binnenstad van s-Hertogenbosch vallen bij Reyner in de smaak. “Geboren en getogen in de stad, wilde ik 25 jaar geleden al graag in de binnenstad wonen. Zo’n 4 jaar geleden is het gelukt. Het is geweldig, de binnenstad heeft iets. Als je een wandelingetje maakt gebeurt er altijd wel iets.” De Uilenburg, de Binnendieze en de Zusters van Orthenpoort hebben een speciale plek in het hart van deze Oeteldonker en Bosschenaar. “Het zijn mijn geliefde plekken in de binnenstad. Ik heb veel gereisd, en weinig steden zijn zoals s-Hertogenbosch.”
| |
maudrobberts.wordpress.com | zaterdag 28 januari 2012